Στην αρχή ζούσανε ομόφωνα με ειρήνη και αγάπη, υπακοή και σεβασμό προς το σχήμα και την Καλογερική,
σύμφωνα με τις υποσχέσεις του Μοναχισμού.
Με την πάροδο του χρόνου όμως, ξεθύμανε εκείνη η πρώτη ευλάβεια και λίγο το αδερφικό θάρρος, λίγο το θέλημα που με τέχνη και πολύ μαστοριά βάνει ο Διάβολος, άρχισαν να κάνει ο καθένας ότι ήθελε, χωρίς να ρωτάει τον άλλο.
Ετσι μπήκε αναμεσά τους, χωρίς να το καταλάβουν, η ψύχρα, ακολούθησε γκρίνια και φιλονικείες, οι οποίες καταλήγανε σε σοβαρά επεισόδια, μαλώματα, φωνές, χειροδικίες και έντονα κτυπήματα τόσο, που ο ένας έσπαγε το κεφάλι, το χέρι, το πόδι ή ότι άλλο μπορούσε του άλλου αδερφού, ώσπου να τον υποτάξει στη δική του θέλησι. Δε σεβόταν ο μικρός το μεγάλο, ούτε ο μεγάλος υπολόγιζε το μικρό αδερφό.
Οι καυγάδες και τα άσχημα επεισόδια συνεχίζονταν σχεδόν κάθε μέρα, ήταν σπάνιο πράγμα να πέρναγε μέρα και να μην ακούνε, οι γείτονες ασκητές, τους αδερφούς αυτούς να καυγαδίζουν και να κτυπιώνται. Όποιος από τους γεότονες ή τους άλλους Πατέρες τολμούσε να επέμβει για να τους χωρίσει ή να μεσολαβήσει να ειρηνεύσουν και να μη μαλώνουν, έφευγε ξυλοδαρμένος κι έτσι κανείς δε μπορούσε να βοηθήσει τα αδέρφια αυτά.
Πέρασαν 40 χρόνια μαρτυρικής ζωής, που τα 5 αυτά αδέρφια καθημερινά μάλωναν. Οι Πατέρες της Σκήτης είχαν συνηθίσει στις καθημερινές αυτές φωνές και λέγανε: '' Οι ταραχοποιοί αδερφοί πάλι μαλώνουν και σκοτώνονται.
Μετά από το χρονικό αυτό διάστημα των 40 χρόνων, πέρασε μια μέρα, πέρασε δεύτερη και τρίτη και από τα αδέρφια αυτά δεν ακούστηκαν οι συνηθισμένες φωνές τους, αλλά στην Καλύβα τους επικρατούσε άκρα σιγή.
Στους Πατέρες φάνηκε περίεργο που δεν άκουγαν να μαλώνουν, αλλά κανείς δεν τολμούσε να πάει να ιδεί τι
συμβαίνει.
Την τρίτη προς τέταρτη ημέρα, στον ύπνο του Δικαίου της Σκήτης, παρουσιάζεται η Αγία Άννα και του είπε:
'' Πηγαίνετε με τους Πατέρες να θάψετε, με δόξες και τιμές, τους 5 Μάρτυρες του Χριστού, τα 5 αδέρφια, που για την αγάπη του Κυρίου γίνανε Καλόγεροι και από φθόνο του Διαβόλου μαλώνανε χωρίς αιτία και παρά τη θελησί τους, το βράδυ όμως κάθε ημέρα μετά το Απόδειπνο, συγχωρούσε από την καρδιά του ο ένας τον άλλον και δεν βάστηξε η κακία μέσα τους ούτε μια ολόκληρη ημέρα, διότι εφάρμοζαν με ακρίβεια το ρητό που λέγει: Μη επιδυέτω ο ήλιος επί τω παροργισμό υμών, οργίζεσθε, και μη αμαρτάνετε'' [ Εφεσ. Δ' 24 ]
Ο Δικαίος- πρόεδρος της Σκήτης - άμα άκουσε αυτά από την Αγία Άννα, αμέσως κάλεσε τους Πατέρες σε γεροντική Σύναξι και πήγαν όλοι στην Καλύβα, που ζούσαν τα 5 αδέρφια, βρήκαν την πόρτα ανοιχτή, μπήκαν μέσα και βρήκαν σε στάση που βάνουνε μετάνοια μετά το Απόδειπνο μέσα στην εκκλησία και τους 5 πεθαμένους να εκπέμπουν άρρητη ευωδία και εκπλήρωση σ' αυτούς το ρητό της Αγίας Γραφής που λέγει: Μη κρίνετε, ινά μη κριθήτε. Έν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε... και όπου ευρώ σε εκεί και κρίνω σε'' [ Ματθ. Ζ' 1,2 ]
