Ο Άγιος ασκτητής τον δέχτηκε με καλωσύνη, τον συμβούλεψε και μετά από κάμποσες μέρες τον
έστειλε πάλι στο μοναστήρι του.
Οι αδελφοί του μοναστηριού του, με κανέναν τρόπον δεν ήθελαν να τον δεχτούν πίσω. Τότε ο
μοναχός επέστρεψε λυπημένος πολύ στον Άγιο Αντώνιο, ο οποίος τον ξαναέστειλε στο μοναστήρι με την εξής παραγγελία στους αδελφούς.
'' Πατέρες και αδελφοί, ένα πλοίο εναυάγησε στο πέλαγος. Τα πανιά του σχίστηκαν. Με κόπο πολύ
και μόχθο κατόρθωσε να φθάση ως τη στεριά. Μη θελήσετε να το ξαναρίξετε στο πέλαγος. Θα καταποντισθή. Και τότε;
Είναι δείγμα αρετής η πνευματική ανωτερότητα. Ο πνευματικά καλλιεργημένος άνθρωπος βρίσκει τη δύναμι να συγχωρή από την καρδιά του τα παραπτωματα των άλλων. Όσοι δέχθηκαν την επίδραση της χριστιανικής διδασκαλίας στο εσωτερικό τους, δεν μπορούν να είναι εκδικητικοί. Δεν εφαρμόζουν το '' οφθαλμόν αντί οφθαλμού '' Βρίσκουν το ψυχικό σθένος και αναδεικνύονται ήρωες. Εφαρμόζουν το '' όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην '' Εκεί φθάνει το μεγαλείον της χριστιανικής ιδεολογίας.
Η κακία και το μίσος νεκρώνουν την καλωσύνη και ανεκτικότητα. Διώχνουν από την καρδιά την αγάπη και την συγχωρητικότητα. Σκοτίζουν και δεν υπάρχει ανωτερότητα σκέψεως. Δημιουργούν
αρρωστημένους χαρακρήρες.
Ο χριστιανός πρέπει να είναι μεγαλόκαρδος και στους μεγαλύτερους εχθρούς του. Να μην τον εξουσιάζουν τα πάθη. Με το σφουγγάρι της ανεξικακίας συγχωρεί τα σφάλματα των άλλων. Δέχεται με απάθεια τις ύβρεις και τις συκοφαντίες. Εφαρμόζει το θέλημα του Θεού.
Από το βιβλίο '' ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ''
